“Dit was mijn inzending voor de verhalenwedstrijd van Opium. Het thema was 'verkeerde vrienden.' Ik heb helaas niet gewonnen. En ondanks het feit dat mijn ego hierdoor een flinke deuk heeft opgelopen, wil ik het verhaal toch graag met een ieder delen.”
Met lood in mijn schoenen sta ik bij de voordeur. Licht uit balans gebracht door de alcohol, maar nuchter genoeg om in één vloeiende beweging de sleutel in het slot te steken en de deur open te maken. Als ik op mijn tenen mijn weg door het huis vervolg, helpt de donkere en verlaten woonkamer mij herinneren dat het al laat is, veel te laat. Bij elke stap die ik zet groeit mijn schuldgevoel. Hoe heb ik het zo ver kunnen laten komen? Ik besluit om even te gaan zitten. De avond speelt zich als een slechte B-film af in mijn hoofd, onder begeleiding van een opkomende hoofdpijn. Vroeg of laat zal ze toch wakker worden. Het is en blijft een vrouw. En vrouwen, die weten alles.
